Multimedia Art Productions

Mauro Guiliani & Marie-Louise (1791-1847), impératrice des Français et le Roi de Rome (1811-1832) par le baron François Gérard 1812

Mauro Giuliani

Mauro Giuseppe Sergio Pantaleo Giuliani (1781–1829) was an Italian guitarist, cellist and composer. He lived in Vienna from 1806 to 1819, and it was here where he composed many of his works and established his reputation as a guitar virtuoso. During this period, through his teaching, performing and composing he was at the forefront of classical guitar composition and performance in Vienna. As a cellist he played in the premiere of Beethoven’s Seventh Symphony in 1813 and frequently performed with Hummel, Mayseder, Moscheles and Spohr.

The romance, Marie Louise au Berceau de son Fils ( Marie Louise at the cradle of her son) was first published in Vienna by Artaria and advertised in the Wiener Zeitung on 22 June 1811.
Marie Louise, to whom Giuliani was “virtuoso onorario di camera”, was Archduchess of Austria, and on 11 March 1810 she became the second wife of Napoleon. On 20 March 1811 she bore him a son, who received at birth the title of King of Rome; this was the child of the romance “Marie Louise au Berceau de son Fils”

foto's gitaar - restauratie Hans Meijer






Giuliani as “virtuoso onorario di camera Marie Louise ” composed variations on Partant pour la Syrie de la Reine Hortense
The Firm Falter was founded in 1786 in Munich and was first known as Falter'schen Musikhandlung. The name Falter & Sohn was adopted sometime before 1820. It published both serious works such as symphonies (e.g Danzi around 1800), as well as light music: dances for piano, music for zither, and songs.

RIJKSMUSEUM - Huwelijk van Napoleon Bonaparte en Marie Louise van Oostenrijk, Parfait Augrand, naar Jean Henri Marlet, 1792 - 1829



RIJKSMUSEUM - Geboorte van Napoleon Frans Karel Jozef, zoon van Napoleon I Bonaparte en Marie Louise, keizer en keizerin der Fransen, Bertrand Andrieu, 1811


RIJKSMUSEUM - Doop van Napoleon Frans Karel Jozef, zoon van Napoleon I Bonaparte en Marie Louise, keizer en keizerin der Fransen, Bertrand Andrieu, 1811


Mattheus Ignatius van Bree, De intocht van Napoleon te Amsterdam, 9 oktober 1811

ONS AMSTERDAM

Linnaeusstraat, 9 oktober 1811: De intocht van Napoleon

Het bezoek van Napoleon aan Amsterdam was het hoogtepunt van zijn officiële tournee door de Hollandse Departementen die op 5 oktober was begonnen. De keizer had eerder de stad Utrecht bezocht en arriveerde via de Watergraafsmeer. Op de Oetewalerweg wapperde aan het Rechthuis bij de brug over de Ringvaart (waarin tegenwoordig een bank gevestigd is) vrolijk de Franse driekleur. Ter hoogte van de brug zelf was een indrukwekkende triomfboog opgericht.Verregend vuurwerk
Voor Napoleon was het bezoek aan de Hollandse Departementen een persoonlijke bezegeling van hun inlijving bij Frankrijk (juli 1810). Amsterdammers en andere Hollanders moesten weten wie er de baas was. Het werd een triomfantelijke intocht die via Muiderpoort, Plantage, Blauwbrug, Botermarkt (nu Rembrandtplein) en Kalverstraat zou eindigen bij het Paleis op de Dam. De Amsterdammers was gelast de Franse vlag uit te steken, luifels, kratten en kramen langs de route waren van tevoren opgeruimd en voor de buurt rond het Paleis was een verkeerscirculatieplan opgesteld. Op verschillende punten langs de route waren triomfbogen opgericht, bruggen waren versierd en tegen de schemering werd op bruggen en gebouwen de feestelijke illuminatie ontstoken. Op het eerste gezicht was iedereen in Amsterdam op 9 oktober 1811 opgewekt en blij. Die vrolijkheid was natuurlijk maar schijn. "Wij waren ooggetuigen van deze intocht, maar indien ons geheugen ons niet misleidt, werden die vreugdekreten grotendeels door politiebeambten en daartoe omgekochte of aangestelde lieden," aangeheven schrijft tijdgenoot J.P. Arend later. "Het was zeker niet dat dolle geschreeuw, waardoor men, zonder gevaar, enen geest van tegenkanting aan den dag legt; maar het was ook niet dat hartelijke, ongekunsteld vreugdegejuich, dat onwillekeurig uit de borst opwelt, zooals nog geen drie jaren later bij de terugkomst des Prinsen van Oranje gehoord werd." Dat de stemming onder de bevolking van Amsterdam niet zo heel feestelijk was, is aannemelijk. De stad had economisch ernstig te lijden onder Napoleons Continentaal Stelsel en de gevolgen van het stilleggen van de handel overzee waren voelbaar onder alle lagen van de bevolking. Een kwart van de Amsterdammers leefde omstreeks deze tijd in liefdadige gestichten, een ander kwart werd bedeeld door stedelijke en particuliere diaconie. In april 1811 waren er in de jodenbuurt nog ongeregeldheden uitgebroken naar aanleiding van de concriptie, de verplichte oproep van soldaten voor Napoleons leger. Het grimmige machtsvertoon tenslotte, waarmee de keizer in oktober 1811 zijn entre in de stad maakte, zal verder een schaduw geworpen hebben over de feestelijkheden. Ook het weer werkte niet mee: de illuminatie viel op de avond van 9 oktober in het water en het later in de week geprogrammeerde vuurwerk moest uitgesteld worden vanwege regen en harde wind.

Per sloep naar Pampus

Napoleon kwam ook niet in de eerste plaats om feest te vieren. Al meteen na aankomst in het Paleis op de Dam begonnen de ontvangsten van hoogwaardigheidsbekleders en als we mogen geloven wat daarover naar buiten kwam, was de toon van de keizer bars. De volgende dag maakte Napoleon een begin met de inspectie van militaire objecten in en om de stad. Hij bezocht onder andere de Marinewerf en maakte per sloep een tocht naar Pampus. Belangrijk onderdeel van het bezoek was de reis naar Den Helder en Texel die de keizer vanuit Amsterdam maakte. Hij inspecteerde er de marinewerken die daar op zijn bevel werden aangelegd. Er werd in deze tijd ernstig rekening gehouden met een Engelse invasie en om die te af te slaan was aan de marinehaven Den Helder een cruciale rol toebedeeld. De verdediging van Amsterdam - officieel na Parijs en Rome de Derde Hoofdstad van het Franse Keizerrijk - was natuurlijk ook van levensbelang. Na terugkeer uit Den Helder zette de keizer zich in het Paleis op de Dam aan de ondertekening van een serie decreten, waarvan een aantal voor Nederland van blijvende betekenis zou zijn. Hij legde ermee de grondslag voor een belangrijk deel van ons wegennet (onder andere de weg Amsterdam-Antwerpen over Haarlem, Leiden, Den Haag, Rotterdam en Dordrecht). Tussen de bedrijven door maakte Napoleon een uitstapje naar het Czaar Peter-huisje in Zaandam, hij bezocht twee maal de toenmalige houten schouwburg op het Leidseplein, woonde een groot bal in Felix Meritis bij en keek naar het ter ere van hem afgestoken vuurwerk op de Hogesluis. Op 24 oktober verliet Napoleon in tevreden stemming Amsterdam. Hij nam om zeven uur morgens opgewekt afscheid van het gemeentebestuur bij de Haarlemmerpoort. Zijn echtgenote Marie-Louise volgde pas enkele uren later. Van haar is bekend dat ze niet graag vroeg opstond en bovendien was een groot deel van haar hofhouding door griep geveld.